ಸಿಂಗಪೂರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ : ಒಂದು ಅನುಭವ

ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯ ಸಲಹೆ ಹಾಗು ಅವನ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾನು ಸಹ ಏಜೆಂಟ್ ಬಳಿ ಕಾದಾಡಿ ಸಿಂಗಪೂರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಪಡೆದದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣದ ಮುಂಚೆಯೇ ಅದರ 'ವಿಶೇಷತೆ'ಯನ್ನು 'ಅನುಭವಿಸಿ'ಯಾಯಿತು. ಈಗ ಥೈ ಹಾಗು ಸಿಂಗಪೂರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್, ಎರಡರ ಅನುಭವವೂ ಇರುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವ ಅಂತಷ್ಟೇ. ಕೇವಲ ಒಂದು ನೆನಪಿಗಾಗಿ, ಒಂದು ದಾಖಲೆಗಾಗಿ.

ನಾನು ಟಿಕೆಟ್ಟನ್ನು ಬುಕ್ ಮಾಡುವಾಗ ನನ್ನ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಹೇಳಿದ್ರು, ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇರೋದು ಎರಡೇ ವಿಧ. ಬೋಯಿಂಗ್ ಅಥವಾ ಏರ್ ಬಸ್. ಎಲ್ಲ ಏರ್ ಬಸ್ ವಿಮಾನಗಳೂ ಹಾಗು ಎಲ್ಲ ಬೋಯಿಂಗ್ ವಿಮಾನಗಳೂ ಒಂದೇ. ಆಸನಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಚಾಕರಿಯಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಸರ್ವಿಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಇರಬಹುದು ಎಂದು. ನಾನಾಗ ನಂಬಲಿಲ್ಲ. ವಿಮಾನದ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಕೂತ ನಂತರವೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ ಎಂದು. ಕಾಲಿಡುವ ಜಾಗ, ಸೀಟಿನ ಅಗಲಗಳು ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ. ಏನು ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ ಎಂದು.

ಆದರೆ ನಾ ಕಂಡ ಬಹು ಮುಖ್ಯ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ತಾವು ನೀಡುವ ತಿನಿಸುಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಪರಿವಿಡಿ ಪಟ್ಟಿ, ಅಂದರೆ ಮೆನು ಕಾರ್ಡ್, ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ಥಾನೀಯ ಭಾಷೆ ಹಾಗು ಲಭ್ಯವಿದ್ದ ಆ ದೇಶದ ಕೆಲವು ಭಾಷೆಗಳ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು. ನಾನು ಮೆನು ಕಾರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯನ್ನು ನೆನೆದು ಅವನಿಗೊಂದು ಮನದಲ್ಲೇ ಸಲಾಂ ಸಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿ. ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿ ಹಾಗು ತಮಿಳು ಭಾಷೆಯ ಒಂದೆರಡು ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಲಭ್ಯವಿದ್ದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಾನು ನಿದ್ದೆಯನ್ನೇ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ.

ನಾನು ಸಿಂಗಾಪುರ್ ನಿಂದ ಜಪಾನ್ ಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದ ವಿಮಾನದ ವಿಶೇಷತೆಯೆಂದರೆ, ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ , ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ವಿಮಾನ. ಆ ವಿಮಾನದಲ್ಲೂ ಸಹ ಹಿಂದಿ ಮತ್ತು ತಮಿಳು ಭಾಷೆಯ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಲಭ್ಯವಿತ್ತು. ನಾನು ಸಿಂಗಪೂರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಈ ದೊಡ್ಡದಾದ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಕಾರಣವೂ ಒಂದಿತ್ತು. ಅವಕಾಶವೇನೋ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಮೇಲಿನ ಚಾವಣಿಯಲ್ಲಿನ (Upper Decker) ಆಸನ ಮಾತ್ರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.

ಇನ್ನುಳಿದಂತೆ ಎಲ್ಲ ಚಾಕರಿಯಲ್ಲೂ ಥೈ ಹಾಗು ಸಿಂಗಾಪುರ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ ಒಂದೇ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಷ್ಟೇ.

ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಶೇಷ ಅನುಭವಗಳೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಜಪಾನ್ ಗೆ ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ ನಾನು ಬಂದಿದ್ದರೂ, ಈ ಸಲ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಇರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ರಸವತ್ತಾದ ಅನುಭವ ಮುಂದಿನವಾರ.