ಅಮೆರಿಕಾನುಭವ 2014 - ಭಾಗ 2

ಪ್ರಸಂಗ 2 :

ಇದೇ ಪ್ರವಾಸದ ಕೊನೆಯ ದಿನ ನಾನು ಹೊರಡುವಾಗ ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ ಗೆ ಹೋಗಲು ವ್ಯಾನ್ (shared van) ಬುಕ್ ಮಾಡಿದ್ದರು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು. ಹೊರಡುವಾಗ 'ನಿನ್ನನ್ನು ತಲುಪಿಸುವ ದರವನ್ನು ಆಗಲೇ ನೀಡಿದ್ದೇನೆ. ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ ತಲುಪಿಸಿದ ಮೇಲೆ 4-5 ಡಾಲರ್ ಟಿಪ್ಸ್ ಕೊಡು ಸಾಕು ಅವನಿಗೆ' ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಈ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಬೇಸರಿಸುವ ವಿಷಯ, ನನಗೆ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕೊಡಲಾಗದ್ದು, ಈ 'ಟಿಪ್ಸ್'. ಒಂದು ಮಾದರಿಯ ಅಘೋಷಿತ ನಿಯಮ ಈ ಟಿಪ್ಸ್ ಕೊಡುವುದು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 4.30ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಬಂದ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಂದ 70 ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ದೂರವಿದ್ದ ಲಾಸ್ ಏಂಜಲಿಸ್ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ 5.30 - 6 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು  ತಲುಪಿಸಿದ. ನಾನೂ ಇಳಿದು 4 ಡಾಲರ್ ಗಳನ್ನು ನೀಡಲು ಹೋದರೆ '70 ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ದೂರಕ್ಕೆ 4 ಡಾಲರ್  ಟಿಪ್ಸಾ ಎಂದು ಕೋಪಿಸಿಕೊಂಡು, 'ನನಗೆ ಬೇಡ' ಎಂದು ಹೊರಡಲು ರೆಡಿ ಆದ. ನಾನು ಇನ್ನೊಂದು ಡಾಲರನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ 5 ಡಾಲರ್ ಕೊಡಲು 'ಏತಕ್ಕಾಗಿ ಹೀಗೆ, ಕಡಿಮೆ ಆಯ್ತಾ ಅಥವಾ ಎಷ್ಟು ನಿನ್ನ ಅಪೇಕ್ಷೆ' ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕವನು ಅದೇ ಕೊಪದಲ್ಲೇ 'ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ, ನೀವೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ ಇದನ್ನೂ' ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೊರಡಲು ಸಜ್ಜಾದ. ನನಗೂ ಕೋಪ ಬಂತು, 'ಯುವರ್ ವಿಶ್' ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿ ಎಸ್ಕೇಪ್ ಆದೆ.... :)

ಪ್ರಸಂಗ 3:

ಇದು ಇತ್ತೀಚೆಗಿನ ಪ್ರಸಂಗ. ಕೃಷ್ಣ ಜನ್ಮಾಷ್ಟಮಿಯ ದಿನ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅಂದೇ ನನ್ನ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟವಿದ್ದುದರಿಂದ ಹಾಗು ದೇವಸ್ಥಾನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ದೂರ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹೋಗಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲಿನ ವಾಟ್ಸ್ ಆಪ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೆಸೇಜ್ ಬಂತು. ಮುಂದಿನ ವಾರ ಗ್ರಾಂಡ್ ರಾಪಿಡ್ ನ ಒಂದು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಇಸ್ಕಾನ್ ನವರಿಂದ ಕೃಷ್ಣ ಜನ್ಮಾಷ್ಟಮಿ ಪೂಜೆ ಹಾಗು ಪ್ರಸಾದ ವಿನಿಯೋಗವಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು. ನನಗೆ ಇಸ್ಕಾನ್ ದೇವಸ್ಥಾನ ಗ್ರಾಂಡ್ ರಾಪಿಡ್ ನಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಇರಬಹುದೇನೋ ಎಂದು ನಾನು ಜಿಪಿಎಸ್ ಹಾಕಿ ಹೊರಟೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೆ, ಆ ವಿಳಾಸಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಜಿಪಿಎಸ್ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗುಡಿಸಿಲು ತರಹದ ಜಾಗ ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಸ್ಥಳವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಾಗ ಅನುಮಾನ ಬಂತು, ಅದು ದೇವಸ್ಥಾನವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು. 

ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾವ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಜಾಗವೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ  ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯದಿಂದಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಫೈರ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ನ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅದು ದೇವಸ್ಥಾನವಲ್ಲ ಎಂದು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ವಾಪಸ್ ಹೊರಡುವ ಎಂದು ಬಂದರೆ, ನನ್ನ ಕಾರಿನ ಹಿಂದೆ ಪೋಲೀಸಿನವರ ಕಾರು ನಿಂತಿತ್ತು..! ನನ್ನ ಎದೆ ಡವ ಡವ ಎನ್ನಲು ಶುರು ಮಾಡಿತು. ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಭಯದ ಬೆವರು. ಬಹುಶಃ ನಾನು ಫೈರ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬಾರದಿತ್ತು ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ, ಛೆ ನೋ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಎಂದೂ ಹಾಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ,  ಅಥವಾ ರಸ್ತೆ ದಾಟಿದ್ದು ತಪ್ಪಿರಬಹುದಾ, ತಿರುವು ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳಬಾರದಿತ್ತೇನೋ, ಅಥವಾ ವೇಗವಾಗಿ ಬಂದೆನಾ ಅಥವಾ ಸಿಗ್ನಲ್ ಜಂಪ್ ಮಾಡಿರುವ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಎಂದೆಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದರೆ  ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಂತೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದೇ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಬಂದು ನಾನೇ 'ಹೈ , ಹೌ ಆರ್ ಯು ಡೂಯಿಂಗ್ ಟುಡೇ ?' ಎಂದು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ 'ನಾನು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ನಾ?' ಎಂದು ಅವರನ್ನೇ ಕೇಳಿದೆ. ಅದಕ್ಕವರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರನ್ನು ತೋರಿಸಿ 'ನಾವು ಬಂದಿದ್ದು ಆ ಕಾರಿಗಾಗಿ, ಅದರ ಮಾಲೀಕರು ಇವರು, ಕಳುವಾಗಿತ್ತು ಅದು, ಅದನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆವು, ನಿಮ್ಮದೇನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ, ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದಿರಿ' ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಹೋದ ಪ್ರಾಣ ಬಂದಂತಾಗಿತ್ತು.... 

ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ದೇವರಿಗೊಂದು ಕೃತಜ್ಞತೆ ಅರ್ಪಿಸಿ, ಯಾವ ತಪ್ಪನ್ನೂ ಮಾಡಿಸಬೇಡ ಭಗವಂತ ಎಂದು ವಿನಂತಿಸಿ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟೆ.....

ಅಮೆರಿಕಾನುಭವ 2014 - ಭಾಗ 1

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸ್ಯಾನ್ ಡಿಯಾಗೋ - ಲಾಸ್ ಏಂಜಲಸ್ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ (ಜೂನ್ 3 ರಿಂದ 7). ಅದರ ಕೆಲವು ಅನುಭವವನ್ನ ಆದಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಬರೆದಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ. 

ಜೂನ್ 3ರ ಗುರುವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8.20 ಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಲೆಂಡ್ (ನಾನಿರುವ)ನಿಂದ ಚಿಕಾಗೊಗೆ ರೈಲು ಹಿಡಿದು ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೆಟ್ರೋ ರೈಲು ಹಿಡಿದು ಓ'ಹರೆ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣವನ್ನು ತಲುಪಿದೆ. ರೈಲು 1 ಗಂಟೆ ತಡವಾಗಿ ಚಿಕಾಗೊ ತಲುಪಿತ್ತು. 2-3 ತಾಸುಗಳ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ನಂತರ ಇನ್ನೇನು ಬೋರ್ಡ್ ಆಗಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಲಾಸ್ ಏಂಜಲೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ಸ್ಪಿರಿಟ್ ವಿಮಾನ 2 ತಾಸು ವಿಳಂಬವಾಗಿತ್ತು. ವಾತಾವರಣ ಅನುಕೂಲವಾಗಿದ್ದರೂ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣ ನೀಡದೇ ವಿಮಾನವನ್ನು ತಡವಾಗಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಜಗಳಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೂ ಅವನೇನು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಕಾಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಸಂಜೆ 6 ಕ್ಕೆ ತಲುಪಬೇಕಿದ್ದ ವಿಮಾನ 8.30ಗೆ ತಲುಪಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಬಂಧುವೊಬ್ಬರು ಬಂದು ಸ್ಯಾನ್ ಡಿಯಾಗೋಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಗುರುವಾರ ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯವರೆಗೆ ಸ್ಯಾನ್ ಡಿಯಾಗೋದಲ್ಲಿದ್ದು ಶುಕ್ರವಾರ ಅಲ್ಲಿನ ಸೀವರ್ಲ್ಡ್ ನೋಡಿ, ಹತ್ತಿರದ ಕೊರೋನಾಡೋ ಐಲ್ಯಾಂಡ್ ಅನ್ನು ನೋಡಿ ಬಂಧುಗಳ ಜೊತೆ ಕೆಲವು ಗಂಟೆಗಳ ಸಮಯ ಕಳೆದು ಶನಿವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 10 ಗಂಟೆಯ ಗ್ರೇಹೌಂಡ್ ಬಸ್ ಮೂಲಕ ಲಾಸ್ ಏಂಜಲಿಸ್ ತಲುಪಿದೆ.

ಲಾಸ್ ಏಂಜಲೀಸ್ ಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ 12 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಬಂದಿಳಿದು ಗ್ರೇಹೌಂಡ್ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ನಿಂದ ಯೂನಿವರ್ಸಲ್ ಸ್ಟುಡಿಯೊಸ್ ಗೆ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ 8 ರ ತನಕ ಸಮಯ ಕಳೆದು ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯರೊಬ್ಬರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಉಳಿದು ಮಾರನೇ ದಿನ ಅವರ ಜೊತೆ ಹತ್ತಿರದ ಕೆಲವು ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸಮಯ ಕಳೆದು ಸಂಜೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಆತ್ಮೀಯರೊಬ್ಬರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಉಳಿದು ಸೋಮವಾರ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಹೊರಟು 8.30 ರ ವಿಮಾನ ಹಿಡಿದು ಚಿಕಾಗೋ ತಲುಪಿದೆ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ 2 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ತಲುಪಿದ ನನ್ನ ವಿಮಾನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಿಟಿಎ ರೈಲಿನ ಮೂಲಕ ಚಿಕಾಗೊದ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ತಲುಪಿ ಸಂಜೆ 5 ಕ್ಕಿದ್ದ ರೈಲಿನ ಮೂಲಕ ಹಾಲೆಂಡ್ ತಲುಪಿ, ರಾತ್ರಿ 9.30ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಮನೆ ತಲುಪಿದೆ. 

ಇವಿಷ್ಟು ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ವಿವರ. ಈಗ 'ಅನುಭವ ಪ್ರಸಂಗ'ಗಳ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ.

ಪ್ರಸಂಗ 1 :

ಯುನಿವರ್ಸಲ್ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ನೋಡಿ ಹೊರಡುವಾಗ ನಾನು ರೈಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯಾದರೆ ತಾನು ಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ಟೋರ್ರನ್ಸ್ ಗೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಎನ್ನುವ ತಯಾರಿಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಡವಟ್ಟಾಯಿತು. ಯಾರಿಗೂ ಮಾಹಿತಿ ಇರವುದಿಲ್ಲವೋ ಏನೋ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದವರೆಲ್ಲರೂ 'ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ' ಎಂದವರೆ. ಸುಮಾರು 1 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಪರದಾಡಿ ಅವರಿವರನ್ನು ಕೇಳಿದರೂ ಏನೂ ಸಹಾಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ದೇವರಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿ ಡೌನ್ ಟೌನ್ ಗೆ ಹೋದರಾಯಿತು, ಅಲ್ಲಿಂದ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಟ್ರೈನ್ ಹತ್ತಿದೆ. ಅದೂ ಒನ್ ವೇ ಟಿಕೆಟ್ ನಲ್ಲಿ. ಟ್ರೈನಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಒಂದು ಸ್ಟೇಷನ್ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಟೋರ್ರನ್ಸ್ ಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದು Downtown ಗಿಂತ ಹಿಂದಿನ ಸ್ಟೇಶನ್ ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ಜನರ ವಾಸನೆಯೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ..! ಯಾವ ಮಾಹಿತಿಯೂ ಸಿಗುವ ಕುರುಹೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ! ಕೊನೆಗೆ ಡೌನ್ ಟೌನ್ ಗೆ ಅಂದರೆ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೇ ಹೋಗುವ ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಟ್ರೈನ್ ಹತ್ತಲು ಬಂದರೆ ಒನ್ ವೇ ಟಿಕೆಟ್ ಆದ ಕಾರಣ ಟಿಕೆಟ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ..! ಹಾಗೆಯೇ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು  ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಒಬ್ಬಾಕೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಕೊಟ್ಟು ಹೋದಳು. ನಾನೂ ಧನ್ಯವಾದ ಅರ್ಪಿಸಿ ರೈಲು ಹಿಡಿದು ಡೌನ್ ಟೌನ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಾದ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ  ಬಂದಿಳಿದೆ. 

ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಟೋರ್ರನ್ಸ್ ಗೆ ಹೋಗುವ ಬಗೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಚಾರ್ಜ್ ಮುಗಿದು ಹೋಗುವ ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿ 'ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಕೈ ಕೊಡುವ ಎಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಇವೆ. ನಾನು ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ಗೆ ಬಂದಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ. ನಾನೊಬ್ಬನೇ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡಲು ಆಗುವುದು ಅನುಮಾನ. ದಯವಿಟ್ಟು ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ನೀವೇ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ' ಎಂದೆ. ಸಾಕಷ್ಟು ದೂರದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬರುವುದು ತಡವಾಗುತ್ತದೆ. ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನೀನಲ್ಲೇ ಇರು ಎಂದು 'ಸಮಾಧಾನ' ನೀಡಿದರು. ನಾನು ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಬದುಕಿಸುವ ಎಂದು ಚಾರ್ಜರ್ ಪಾಯಿಂಟನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ರಾತ್ರಿ 9.30 - 10 ಆಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲ ಚಾರ್ಜಿಂಗ್ ಪಾಯಿಂಟ್ ಗಳನ್ನೂ ಮುಚ್ಚಿದ್ದರು. ಬಹುಶಃ ಮನೆಗೆ ಬೇಗ ಹೋಗುವ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಜನ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಏನೋ..! ನಾನೂ  ಅಸಹಾಯಕನಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಸಂಪರ್ಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಕೈ ಕೊಟ್ಟಿರುವಾಗ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬಂದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಅವರು ಸಂಪರ್ಕಿಸದೇ ನಾನು ಮನೆ ತಲುಪುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಅಲ್ಲೇ ಒಂದು ಫ್ಯಾನು ಓಡುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡಿತು. ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಆ ಚಾರ್ಜಿಂಗ್ ಪಾಯಿಂಟನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮುಚ್ಚಿರಲಿಲ್ಲ...! 

ತಕ್ಷಣ ಹಿಂದೆ-ಮುಂದೆ ನೋಡದೆ ಫ್ಯಾನನ್ನು ತೆಗೆದು ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಚಾರ್ಜಿಗಿಟ್ಟೆ. ಮರು ಕ್ಷಣವೇ ಪೋಲೀಸಿನಾಕೆ ಬಂದು ಗದರಿಸಿದಳು, 'ಎಲ್ಲ ಚಾರ್ಜಿಂಗ್ ಪಾಯಿಂಟುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿರುವುದು ಕಾಣಲಿಲ್ಲವೇ ? ಇಲ್ಲಿ ಫ್ಯಾನಿನ ಪಾಯಿಂಟನ್ನೇ ಬಳಸುತ್ತಿರುವೆಯಲ್ಲ... !?' ಎಂದು. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು 'ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ನನ್ನ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಚಾರ್ಜ್ ನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ . ಇದು ಅಕ್ಷರಶಃ ಎಮರ್ಜೆನ್ಸಿ' ಎಂದೆ ! ಅದಕ್ಕವರು 'ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು' ಎಂದು ಮತ್ತೂ ಗದರಿಸಿದರು. ಇವರನ್ನು ಕಳಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವುದು ಅನುಮಾನ ಎಂಬ ಧೈರ್ಯದಿಂದ, ಬೀಸುವ ದೊಣ್ಣೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಭರದಲ್ಲಿ, ನಾನು, 'ಕೇವಲ 10 ನಿಮಿಷ. ಆಮೇಲೂ ನಾನಿಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೆ ನೀವೇ ಡಿಸ್ಕನೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಬಂದು' ಎಂದೆ. ಆಯ್ತು ಎಂದವರೇ ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಬದುಕಿದೆಯಾ ಬಡಜೀವವೇ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. 

ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಬದುಕಿಸಲು ನಾನು ಹೊರಡುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಹೊರಟೆ. ನಾನು ಹೊರಡುವಾಗ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಆಕೆ ಅವನಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.

(ಮುಂದುವರೆಯುವುದು... )