ಅಮೆರಿಕಾನುಭವ - ೧ : ಭಾಷೆ ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲವೂ ಸಮಸ್ಯೆಯೇ...!

ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸಾಕಷ್ಟು ದಿನಗಳ ನಂತರ ನನ್ನ ಅನುಭವವನ್ನು ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲು ಅವಕಾಶ ಬಂತು. ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರತಿದಿನ ಏನಾದರೊಂದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಕೆಲಸದ ವಾತಾವರಣ ಬೇರೆಯದೇ ತೆರನಾದ್ದರಿಂದ ಸಮಯ ಸಿಗುವುದೂ ಅಪರೂಪವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬಹಳ ಬಲವಾದ ನಿಶ್ಚಯ ಮಾಡಿ ಅಂತೂ ಬರೆಯಲು ಶುರುವಿಟ್ಟೆ.

ಕಾಕತಾಳೀಯವೆಂದರೆ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಮೊದಲ ವಿದೇಶದ ಅವಕಾಶ, ಜಪಾನ್ ದೇಶಕ್ಕೆ, ಇದೇ ಏಪ್ರಿಲ್ 23ರ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಕಳೆದ ಸತತ 3 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೊರ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿದೆ. ಅರ್ಥಾತ್ ನಾನು ಭಾರತ ದಲ್ಲಿರುವ ಅವಕಾಶ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ. ಇದೇನು ಸೌಭಾಗ್ಯವೋ, ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..!

ಏಪ್ರಿಲ್ 23ರ ರಾತ್ರಿ (24ರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ) 4.3೦ರ ಎತಿಹಾದ್ ವಿಮಾನವನ್ನ ಹತ್ತಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಬುಧಾಬಿ ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಶಿಕಾಗೋಗೆ ನಿರಂತರ ೧೫ಗಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಜೀವನ ಅರ್ಧ ಬೇಜಾರಾಗಾಗಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ನನ್ನ 'ಪೋರ್ಟ್ ಆಫ್ ಎಂಟ್ರಿ' ಶಿಕಾಗೋ ತಲುಪಿ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಚೆಕ್ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿ ಇಮಿಗ್ರೇಶನ್ ಗೆ ಅಣಿಯಾದೆ.

ಶಿಕಾಗೋವಿನಲ್ಲಿ ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇಮಿಗ್ರೇಶನ್ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಸಂದರ್ಶಕ್ಕೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸರದಿ ಮುಗಿದ ನಂತರ ನಾನು ಅಧಿಕಾರಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆ ಅಧಿಕಾರಿ 'ನಾನಿನ್ನೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದಿಲ್ಲ. ವಾಪಸ್ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ' ಎಂದು ಎಷ್ಟು ಗಡುಸಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಎಂದರೆ ಅಂದಿನಿಂದಲೇ ಈ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಬರಲು ಆರಂಭಿಸಿದವು.

ಇದೇ ತರಹದಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿನಿಂದ ವಾಪಾಸ್ ಹೊರಡುವಾಗ ವಾಪಾಸ್ ಕೊಡಲು ಮರೆತಿದ್ದ ನನ್ನ 'ಏಲಿಯನ್ ಕಾರ್ಡ'ನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸ್ವತಃ ಅಧಿಕಾರಿಯೇ ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ನಾನು ಮತ್ತೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನುಸಾಕಷ್ಟು ಬಾರಿ ಕೇಳಿ ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದಿದೆ.

ಶಿಕಾಗೋದಿಂದ ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಹಾಲೆಂಡ್ ಜಾಗದ ಹತ್ತಿರದ ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ 'ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ರಾಪಿಡ್' ಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಶಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ಲಗ್ಗೇಜ್ ಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಡೊಮೆಸ್ಟಿಕ್ ಏರ್ ಲೈನ್ಸ್ ಆದ ಅಮೆರಿಕನ್ ಏರ್ ಲೈನ್ಸ್ ನ ವಿಮಾನ ಹಿಡಿಯಲು ಮತ್ತೆ ಚೆಕ್-ಇನ್ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಹೋಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದರೆ ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದ್ದ 6.30ಯ ವಿಮಾನ ರದ್ದಾಗಿತ್ತು. ನಂತರದ ವಿಮಾನ ರಾತ್ರಿ 9.30ಗೆ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಾಯಬೇಕಾಯಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ನಾನು ಹೋಗುವ ಸ್ಥಳಕ್ಕೇ ಹೋಗುವವನಿದ್ದ, ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕಂಪೆನಿಗೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವನಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ತಮಿಳುನಾಡು ಮೂಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ. ಕೊನೆಗೂ 9. 4೦ಕ್ಕೆ ಬಂದ 40 ಜನರ ಪುಟ್ಟ ವಿಮಾನವನ್ನು ಏರಿ ಕುಳಿತು ವಿಮಾನ ಹೊರಟಾಗ ರಾತ್ರಿ 10.15. ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ರಾಪಿಡ್ ತಲುಪಿದಾಗ 11.40. ಅಲ್ಲಿಂದ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಟಾಕ್ಸಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ರಾತ್ರಿ 1.40.

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಒಂದೇ ವಾರಕ್ಕೆ ನನಗನ್ನಿಸಿದುದನ್ನು ಒಂದೇ ವಾಕ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ ಮಾತ್ರ ಸಮಸ್ಯೆ ಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ ಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲವೂ ಸಮಸ್ಯೆಯೇ, ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ. ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಯೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಕಂಡು ಸಾಕು ಅನಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿನ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಹಳ ಚಿಕ್ಕ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿ ಕಂಡಿತು..!

ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಜನರ ನಡವಳಿಕೆ ಅದ್ಭುತ. ಇಲ್ಲೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಅದೇ ತರಹವಿದ್ದರೂ ಜಪಾನಿನ ತರಹ ತೀರ ಕ್ಷೇಮ ಎಂಬಂತಹ ವಾತಾವರಣವೇನೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಖಚಿತವಾಯಿತು.